Kasteel Zweinstein

Er verscheen een grijns op Riku's gezicht.
'Heb ik ooit beweerd dat ik geen monster ben?' Hij ging mijn zijn hand naar de plek waar Sluip hem had geslagen. Zijn hele huid gloeide, het deerde hem echter weinig. Het was niet de eerste keer dat een meisje heb een mep in z'n gezicht had gegeven. Op één of andere manier had hij nooit door wat ze precies bedoelden, kweste hij ze en gingen ze er vandoor nadat ze hem een goed mep hadden gegeven.
'Ik ben een monster. Een gruwelijk monster. Ik geef totaal niet om gevoelens van anderen.' Hij grijnsde nog steeds, maar dit veranderde langzaam in een glimlach. Zuchtend schudde hij zijn hoofd.
'Ik denk dat ik trouwens wel geef om gevoelens van andere mensen.' zei hij vrolijk. 'maar ik geef nog meer om het geven van mijn eigen mening. Ik houd niet van liegen zie je.'
Hij kwam overeind. Zijn ogen gleden even naar de huilende "geest" en toen weer terug naar Sluip.
'Het spijt me, maar het monster dat ik ben, kan geen medeleven tonen voor zulk soort monsters als diegene die je daar naast je hebt.'

de geest keek op.
hou op zei ze huilend.
mij een monster noemen.
waar zijn je manieren gebleven.
en geesten kunnen besdt gevoelig zijn;
en als je echt beweerd dt je een monster bent dan hoor je in azkaban.
sluip keek naar de gees en toen naar riku;
zij heeft gelijk zei ze huilend tegen riku.
sluip klonk kalm maar ze kookte van woede.
sluip ging uilend op het gras liggen en staarde riku boos aan.

Darlene zuchte. Ze vond het niet netjes van Sluip om Riku te slaan. Ze keek naar Sluip. "Maar jij hebt niet naar mijn geluisterd. Ik had ook gezegt dat ik het niet wilden en mevrouw moest zo nodig toch die geest op roepen. Ik had het gezegt dat ik het niet wilde." Ze stond op en ging naar Riku staan en keek naar Sluip. "Als je een echte vriendin was geweest had je ook niet zomaar achter mijn rug om die geest op gaan zitten roepen." Ze zuchte. "En daar bij wij waren niet over jou aan het roddelen. We hadden een nutteloos gesprek." ze keek naar Riku en glimlachte even en keek toen weer naar Sluip.

je hebt gelijk zei sluip.
mischien ben ik wel geen echte vriendin.
ze kek de geest aan.
en huilde noog harder.

Darlene keek naar Sluip. "Je bent wel een vriendin, maar je hebt alleen maar een klein foutje gemaakt. Je luisterde niet naar wat ik wilde. Wil je me dat beloven om nooit meer te doen?" vroeg ze.

oke zei sluip maar alleen als je beloofd dat je moeder mag blijven en dat je je excuseerd tegenover je moeder.
want jij hoord het niet maar ze huild er erg om.

Darlene zuchte. Ze keek naar Riku en dacht er aan wat hij gezegt had. Ze wilde het ook niet, maar hoe kon ze dat nu aan Sluip vertellen? Ze keek langs Sluip heen, ze durfde haar niet aan te kijken. "Ik kan het niet" zei Darlene zacht.

geef me 1 reden waarom niet zei sluip kwaad;
en gewoon niet teld niet.

Darlene stond op het punt om in elkaar te zakken. Ze kon het gewoon niet, waarom snapte Sluip dat nou niet? Ze wilde niet nog een keer gekwetst worden. De vorige keer duurde het heel lang voordat ze er weer overheen was. "Ik kan het gewoon niet." en ik wil het niet. Zei ze in gedachten er achter aan. Ik wil niet nog een keer gekwetst worden. Ze keek naar Sluip.

sluip keek naar darlene.
ze liep naar haar toe.
ze omhelsde haar stevig.
terwijl sluip darlene omhelsde keek ze naar de geest.
de geest kwam naar darlene toe..
de geest legde heel voorzichtig haar hand op de schouder van darlene.

Darlene liet zich door Sluip omhelzen. Ze schrok toen ze iets kouds op haar schouder voelde. Ze deed een paar stappen achteruit. "Niet doen" zei ze ijzig. "Niet doen" herhaalde ze nog een keer, maar dat een stuk zachter dan net.

sluip liep voorzichtig naar darlene.
dat was je moet niet ik zei ze lachend.

"Sorry?" vroeg Darlene. "Ik kreeg even niet mee wat je zei. Darlene's hersenen maakten overuren. Ze probeerde de koude rilling te plaatsen. Ze keek Sluip wazig aan.

ik zei dat ik dat net was maar je moeder zei ze nog harder lachend.

Darlene vond het niet leuk dat Sluip moest lachen. Ze keek haar boos aan en liep weg.

slusluip holde haar achterna.
de geest zweefde met sluip mee.
sorry dat ik lachte zei sluip.
dat was niet mijn bedoeling.

Darlene keek niet naar Sluip. Ze liep door en door.

oke hier eindeigd onze vriendschap dan zei sluip kwaad.
vaarwel dalene.
en ze bleef staan.

Darlene stopte met lopen. Ze keek Sluip verbaast aan. "Waar slaat dat nu weer op?" vroeg ze. "Dit is echt onzin, alleen maar omdat ik niet met een geest wil praten. Omdat ik het gewoon niet kan en niet wil. Oh dit, dit..." ze kon niet op haar woorden komen. Ze keek Sluip kwaad. "Kinderachtig" zei ze. "Echt zielig hoor."

dat is niet kinderachtig zei sluip.
ik ben je vrienin niet omdat je mij ook afsnauwd en mijn hulp niet wilt accepteren;
en daarna weg loopt.
en geen respect toont voor je moeder?

Darlene hield het niet meer vol. Ze zakte neer op de grond. Ze sloeg met haar handen op de grond van woede. Ze haalde diep anden en probeerde zich te beheersen. "Ik had gezegt dat ik niet met mijn moeder wilde praten, dat ik er niet aan toe was, ben, nog steeds niet. En dat ik het niet wilde. Jij negeerde dat, daarom liep ik weg, omdat ik het niet wil. En ik snauw je helemaal niet af." ze sloeg nu alleen met haar rechterhand op de grond. "Au" zei ze.

sluip lachte.
ze liep naar darlene.
ze keek naar haazr hand.
het bloedde van het slaan.
ja dat moet je vooral doen zei sluip;
de geest kwam dichterbij.
de geest raakte nu ook darlene's rechterhand aan.

Darlene schrok op toen ze weer iets kouds tegen haar hand aan voelde. Ze stond gelijk op en keek naar Sluip. Ze keek naar haar hand die bloedde. "Het gaat wel over" zei ze.

okenee zei sluip. laat me je helpen.

Voordat Darlene iets kon zeggen was Sluip al met haar hand bezig. "Au, dat doet zeer." vertrok haar gezicht van de pijn.