Kasteel Zweinstein

Op het kasteel kwam iedereen aanlopen, professoren, het schoolhoofd, de afdelingshoofden en natuurlijk de leerlingen...

Ook Jeffrey kwam aanlope, hij vertelde direct al aan andere dat zijn bijnaam Lord Voldemort is... en zeker niet anders genoemd wilde worden. Hij kwam verschillende leerlingen tegen maar wist niet waar hij nou moest gaan staan... Zucht... 'zuchtte' Lord Voldemort...

Darlene liep met een boek rond. Ze liep en als te gelijk, geen goed idee dus. Ze was zo verdiept in haar boek dat ze niet merkte dat ze tegen iemand op knalde. Ze mompelde iets van "Sorry" en wilde weer door lopen.

m. Anderling:
Ze liep rond de gangen om te kijken of de kinderen zich goed gedroegen. Ze kwam twee kinderen op de grond tegen. 'Gaat het?' vroeg ze bezorgt.

Darlene keek op. "Met mij gaat het wel." zei ze een beetje verward. Ze keek naar de jongen. "Maar met hem weet ik niet."

m. Anderling:
'Mooi. Lord Voldemort? Alles goed?'

Met mij wel, altijd éh', antwoorde Lord Voldemort... Ik ga maar snel weer verder, ik moet nog zoveel doen vandaag ennuh.. eh.. ja, kga weer verder. Zei Lord Voldemort.

Darlene keek naar Lord Voldemort. Hij kwam erg verstrooid over. Ze wilde hem wat vragen, maar ze wist ook niet hoe ze moest beginnen. Darlene pakte haar boek op die ook op de grond was gevallen. Het punte van de bladzijde sloeg ze om zodat ze wist waar ze gebleven was.

m. Anderling:
'Oké, nou, dan ga ik ook maar verder.'

'Zonde van het boek.' zei Riku, hij wees naar de omgevouwen punt van Darlene's boek. 'Ik haat het echt als mensen zoiets met boeken doen. Zelfs al is het nog zo slecht, ieder boek hoort met respect behandeld te worden.'
Hij glimlachte.
'Boekenleggers zijn speciaal uitgevonden om te voorkomen dat we punten van bladzijden moeten omvouwen.'

Darlene keek naar Riku. "Boekenleggers zijn niet echt iets voor mij. Helaas raak ik ze altijd op een wonderbaarlijke manier kwijt." Ze glimlachte. "En geloof me ik behandeld dit boek heus met respect. Het is ook niks voor niks mijn lievelingsboek." zei ze er achteraan en glimlachte iets.

'En toch vouw je de hoeken om...' hij zuchtte, sommige mensen konden zoiets gewoon niet begrijpen. 'er zijn ook boekenleggers die op magischer wijze altijd terugkeren.' hij glimlachte.
'Waar gaat het boek over?'

goede vraag riku zei een stem achter riku.
het was sluipwegwijzer.
zelf zat zze ook met haar neus in een boek.
maar zij had nog wel door wat hier en daar gezegd werds.
zij kon ook kijken waar ze liep.
ze ging naast riku staan.
zo dat is beter dan naar iemands rug te staren zei sluip lachend.

"Magische boekenleggers?" herhaalde Darlene hard op. "Handig." Ze glimlachte. "Kijk zelf maar even." Ze gaf hem het boek en glimlachte. Ze keek even naar Sluipwegwijzer en glimlachte ook naar haar.

sluipwegwijzer glimlachte terug.
jij bent zeker vrolijk vandaag he?
ik wist ook niet dat zoiets bestond.

Darlene knikte. "Ja, klopt" Ze glimlachte. "Ik ben meestal vrolijk." zei ze blij.

vooral als je riku ziet zeker zei sluip grappend.

Darlene keek haar verward aan. "Wat bedoel je?" Ze snapte niet wat Sluipwegwijzer bedoelde.

alsd je goed nadenkt denk ik wel dat je het zou snappen zei sluip lachend.

Darlene zei niks en bleef haar aan kijken. "Geen idee" zei ze na een lange tijd.

en als i nou eens zeg dat je een meisje bent en riku een jongen snap je het dan?

Darlene knikte. "Snap" zei ze zacht. "Maar...."

maar wat vroeg sluip.

"Niks, laat maar." zei Darlene.

zeg het maar zei sluip lachend.

"Oke" Zei Darlene uit eindelijk. "Als je met iemand praat hoeft het toch niet te betekenen dat je haar of hem in dit geval leuk vind?" vroeg ze.