Kasteel Zweinstein

Darlene kon het niet meer aan. "Alsjeblieft. Hou er mee op. Ik wil er niks meer over horen." Ze keek naar Sluip. "Ik wil gewoon even met Riku praten. Punt uit." zei ze. "Bedankt dat je me wilt helpen, maar ik wil het gewoon even niet. Als ik het wel kom, kom ik zelf wel naar je toe oké?" Ze bleeg Sluip aan kijken.

patty:

zag wat er gebeurde en rende snel achter darnlene aan rustig meid komt wel goed het was inderdaad niet erg lief wat sluip! ik praat wel ff met der je weet tenslotte hoe ik ben ! ik zie je later

Darlene keek naar Patty en knikte. Ze bleef staan en ging op de grond zetten tegen de muur aan.

moment darlene je moeder zegt iets tegen me zei sluip.
sluip staaerde naar de geest van darlene.
ik denk dat ze verliefd op riku is zei de geest lachend.
sluip keek de geest verbaasd aan.
toen barste ze in lachen uit.
wie darlene zei ze lachend.
nee de paashaas nu goed? antwoorde de geest lachend.
sluip keek naar darlene die er duidelijk niks van begreep.
je had eens moeten weten wat je moeder zei zei sluip lachend tegen darlene.

Darlene keek naar Sluip, maar hoorde niet echt wat ze zei. Ze leunde meer tegen de muur aan en keek voorzich uit.

hallo zei sluip.
ik zei wat.

Darlene keek op naar Sluip. "Sorry wat zei je?" vroeg ze.

'Niets interesants.' zei Riku. Hij kwam aanlopen. Hij keek even naar de "geest", maar negeerde diens aanwezigheid. Zijn ogen gingen van Sluip, naar Patty, naar Darlene.
'Je wilde met me praten?' vroeg hij aan Darlene. Hij bleef even staan, maar ging toen naast haar op de grond zitten.
'Eigenlijk wil ik me hier niet mee bemoeien.'

Darlene keek naar Riku en glimlachte. "Ja, ik wilde met je praten. Maar niet hier met" ze knikte naar Sluip. "hun" ze keek naar Riku. "En je hoeft je er niet mee te bemoeien" zei ze. "Ik wil eigenlijk gewoon met iemand praten die niet over geesten onzin begint" zei ze een beetje gepiekeerd.

Riku glimlachte.
'Dat klinkt als een aangenaam gesprek.' Hij kwam weer overeind.
'Ik ben bij het meer als je me zoekt.' Hij liep weer weg, voordat Sluip zou kunnen beginnen over de "geest" die ze met zich meedroeg.

dat je moeder iets zei wat zeer grappig was zei sluip schaterend.

Darlene keek naar Sluip en Patty. Ze stond op en liep naar het meer. Ze zag dat Riku er al was. "Eindelijk iemand die niet over die onzin gaat beginnen." zei ze en ze ging op de grond zitten.

'Ik zou er niet al te zeker van zijn dat ik niet over onzin praat.' Riku glimlachte. 'maar mijn onzin... tja... zal toch anders zijn.'
Hij keek naar het water.
'Gesproken over onzin kunnen erg... erg plezierig zijn. Je hebt namelijk niets omdaadwerkelijk over te praten en...' Hij keek met een moeilijk gezicht. 'Ik weet niet hoe het precies moet uitleggen...'

Darlene keek hem niet-begrijpend aan. "Je kunt het proberen." zei ze en ze glimlachte.

patty:

liep achter darlane en riku aan darlene? zal ik je even allen met riku laten?

en liep zonder op antwoort te wachten naar sluip!

sluip! kom eens ik wil even met je praten kan dat ?

'Ik zou het kunnen proberen.' antwoordde Riku. 'maar dat zou dit gesprek nog nutelozer maken dan het nu al is. Maar goed, dit soort nutteloze gespreken zijn gewoon zo fijn omdat ze zo nutteloos zijn. Het maakt niet uit wat je zegt, jij krijgt er geen cijfer voor, je hoeft er niet voor na te denken...'
'Hoewel... als ik iets probeer uit te leggen, dan zou ik er dus over moeten nadenken en dat zou ik dus toch een inspanning moeten leveren voor dit nutteloze gesprek...' Hij zweeg even.
'Ik verbaasd me er telken weer over hoe moeilijk ik kan doen over iets makkelijks.' Hij glimlachte.

Darlene moest lachen. "Geeft niet." antwoorde ze. "Nutteloze gesprekken zijn inderdaad goed." zei ze en ze glimachte. "Maar vertel." zei ze en ze keek naar Riku.

Riku keek verbaasd naar Darlene.
'Vertel?' vroeg hij. 'Wat moet ik vertellen? Ik ben denk ik wel een beetje uitvertelt...'
'Hoewel nutteloze gesprekken leuk zijn, valt er niet al te veel uitleg over ze te geven, ze zijn namelijk altijd anders. Soms worden ze daardoor moeilijk te herkennen, maar meestal vallen ze er wel gemakkelijk uit te halen. Laten we dit gesprek bijvoorbeeld nemen, sinds het moment dat ik het woord kwam, is er nog geen enkel zinnig woord uit m'n mond gekomen. Echter, doordat ik doe alsof ik erg veel van het onderwerp weet, kan dit gesprek makkelijk genomen worden voor een zeer nuttig gesprek. Maar doordat het dan een nuttig gesprek over een onnuttig onderwerp is, wordt het hele gesprek weer een zinloos gesprek, wat dus makkelijk verkeerde wordt begrepen voor een nuttig gesprek.'
Hij keek met een glimlach naar Darlene.
'Snap je?'

sluip schrok.
o hoi patty zei ze verward.
ze veegde snel har tranen af.
ja is goed.
waarom wil je me spreken?

Darlene glimlachte. "Ja ik snap je." Ze keek naar het water. "Weet je wat ik niet snap. Dat ik die 'geest'" ze maakte met haar vingers aanhalingstekens in de lucht. "Niet zie en jij en Sluip wel." ze keek naar Riku. "Raar, maar ik denk ook niet dat ik het wil zien." zei ze en ze keek weer naar het water. "Maar dat zou natuurlijk een reden kunnen zijn dat ik het niet niet kan zien en horen." vervolgde ze.

Riku keek ook naar het water en zuchtte.
'Wees blij dat je het niet ziet.' antwoordde Riku. 'Het zien van dit soort geesten brengt alleen maar problemen met zich mee. De ene persoon ziet deze soort geesten net als alle andere geesten en neemt aan dat deze geesten de waarheid spreken over hum afkomst, zoals Sluip dat doet.' Hij zweeg even. 'Ze woorden voor de gek gehouden, al merken ze het zelf niet. Gemanipuleerd tot uiteindelijk alleen nog krankzinnigheid wacht. '
'De andere soort mensen zijn zoals mij. Ze zien de geesten, maar weten dat ze verschillen van de geesten die de meeste tovenaars en heksen zien. Het zijn gedriegelijk geesten die je dingen voor proberen te houden die niet waar zijn. Ik ben een soort die door deze leugens heen ziet en daardoor de taak toegeschoven krijgt om anderen die het verschil niet opmerken te beschermen.'
Hij keek opzij naar Darlene.
'Als je ze niet kan zien, dan kunnen ze je niet voor de gek houden. Dus wees blij dat je deze geesten niet ziet.'
'En de reden...' hij zuchtte.

Darlene keek naar Riku. "Ik ben er denk ik ook erg blij om dat ik ze niet kan zien." ze glimlachte. "Ja welke reden?" vroeg ze.

'De reden...' Riku keek moeilijk. 'Ik denk dat sommige mensen gewoon meer aanleg hebben om dit soort geesten te zien. Al zijn er ook aanwijzingen dat het met bepaalde gebeurtenissen in het leven te maken heeft of je wel of niet deze geesten kunt zien.' Hij keek over het wateroppervlak.
'Maar er zijn geen bewijzen voor gevonden, het is allemaal gebasseerd op verhalen van mensen.'
Hij keek met een glimlach naar Darlene.
'Voor zover ik me herinner heb ik ze nooit gezien tot op m'n 5e jaar. Vlak nadat m'n ouders waren overleden, zag ik plotseling geesten die niemand zag. In eerste instantie werd het afgedaan als mijn kinderlijke fantasie. Later besloot men dat ik waarschijnlijk één van de zeldzame personen was die deze geesten zag.'
Zijn ogen gingen door naar de lucht.
'Sinds ik op Zweinstein ben, heb ik enigzins onderzoek naar deze verschijningen verricht en daarruit blijkt dat het niet meer dan een stelletje monsters is. Ze nemen de gedaante aan van een overleden persoon, waarmee jij of andere die dicht bij jou staan een hechte band hebben. Ik heb op die manier mijn opa en oma, mijn ouders, één van mijn jeugdvrienden en de buurvrouw langs zien komen. Tegenwoordig vallen ze me gelukkig maar weinig lastig, ze weten namelijk op één of andere manier dat ze niet geloof.'

Darlene luisterde aandachtig naar Riku. Af en toe knikte ze wat. "Ik ben blij dat ze je niet meer lastig vallen." zei ze na een tijdje. "Ik kan me voorstellen dat dat ook geen pretje is." Ze keek even naar het water. "Weet je ik ben ook wel blij dat ik ze niet kan zien. Het zou mijn denk ik alleen nog meer pijn doen als ik ze wel kon zien. Dan ga je er ook weer naar verlangen om ze te zien. Het is misschien ook maar beter zo." ze keek weer naar Riku en glimlachte. "Dankjewel" zei ze.

sluip keek ongelovig naar de geest.
klopt dat wat riku zei vroeg ze aan de geest.
de geest zuchtte.
nee tuurlijk niet zei zze na een tijd.
sluip ging boos terug naar het meer.
hoe durf je zei ze tegen riku.
ik snap dat je veel weet maar dit is letterlijk bewezen.
en als je mij dan niet geloofd rot dan op.
ze sloeg rku heel hard.
en vor jou hetzelfde zei ze tegen darlene.
ik dacht dat je een vriendin van me was.
en ik wou je altijd helpen.
maar je praat gewoon tegen die maloot om te roddelen over mij !
sluip eek naar de geest die at te huile.
hoe durf je zei ze teen darlene.
jij ziet ze niet maar ze zit te huilen omdat jullie zo doen.
jullie zouden je moeten schamen alletwee !
en nog wat zei ze tegen riku.
je bent zelf een monster.
ze ging bij de geest zitten en huilde met de geest mee.